220 lat temu narodziła się wielka tradycja ubezpieczeń w Polsce. Wtedy to powstało pierwsze towarzystwo ubezpieczeniowe, z którego wywodzi się największy polski ubezpieczyciel – PZU, który dostarcza mieszkańcom naszego kraju bezpieczeństwo już od kilku pokoleń.
Dawne umowy ubezpieczeniowe były często oparte o współczucie lub wierność, których celem było zapewnienie godnego traktowania i pomocy dla poszkodowanych. Pierwszy zapisane ubezpieczenie morskie zostało zawarte w Genui w 1347 roku i zostało nazwane „polisą” po włoskim słowie „polisa”, oznaczającym „pokwitowanie”. Wraz z rozwojem handlu i przemysłu w Europie, nowe przepisy ubezpieczeniowe stały się koniecznością.
Ubezpieczenia szybko stały się popularne, a ich formy uległy zmianie i rozszerzeniu, aby sprostać potrzebom różnych przemysłów. Obecnie ubezpieczenia stanowią ważny element umowy pomiędzy stronami, zapewniając im bezpieczeństwo i zabezpieczenie przed stratami. Dziś ubezpieczenia stanowią kluczowy element współczesnego świata, zapewniając ochronę i zabezpieczenie zarówno dla osób jak i dla przedsiębiorstw.
Korporacja Lloyd’s była jednym z pierwszych wydarzeń w historii ubezpieczeń, która powstała w połowie XVII wieku. Przed jej istnieniem ubezpieczenia majątkowe, takie jak ogniowe, powodziowe, itp. były wyodrębniane z istniejących gildii i cechów. Ubezpieczenia osobowe i życiowe rozwijały się znacznie wolniej. Ich znaczny rozwój nastąpił dopiero w XIX wieku, kiedy państwo zaczęło implementować politykę socjalną i stworzyło system ubezpieczenia społecznego.
Ubezpieczenia nad Wisłą początkowo dotyczyły jedynie ochrony przed pożarami. Jednak z biegiem lat stały się one coraz bardziej złożone, a ich zakres rozszerzył się na m.in. ubezpieczenia od wypadków, zdrowotne, a nawet od skutków działań wojennych. W XIX wieku powstały pierwsze ogólnopolskie towarzystwa ubezpieczeniowe, których działalność obejmowała cały obszar dzisiejszej Polski. Towarzystwa te opierały swoje działania na dobrowolnym ubezpieczeniu, w którym składka wnoszona przez ubezpieczonego była wykorzystywana do pokrycia wypłaty odszkodowań w przypadku szkody.
Rozwój ubezpieczeń nad Wisłą
Ubezpieczenia nad Wisłą mają swoje korzenie w XVI/XVII wieku, kiedy to w wielu miastach powstały tzw. kasy ogniowe, które były zalążkiem towarzystw ubezpieczeń wzajemnych. W czasach rozbiorów zostało powołane Towarzystwo Ogniowe dla Miast w Prusach Południowych, które dało początek systemowym rozwiązaniom ubezpieczeniowym w Polsce. Ubezpieczenia zaczęły obejmować inne ryzyka, w tym wypadki, zdrowotne, a nawet skutki działań wojennych. Z biegiem lat działalność ogólnopolskich towarzystw ubezpieczeniowych rozszerzyła się na cały obszar dzisiejszej Polski.
Ubezpieczenia opierają się na dobrowolnym ubezpieczeniu, w którym składka wnoszona przez ubezpieczonego jest wykorzystywana do wypłaty odszkodowań w przypadku wystąpienia szkody. Dzięki takiemu systemowi ubezpieczeni mogą liczyć na ochronę w razie wystąpienia nieprzewidywanych zdarzeń, takich jak pożar czy wypadek.
W 1816 roku w zaborze rosyjskim powołano do życia pierwsze Towarzystwo Ogniowe (TO), które miało za zadanie pokrycie strat ogniowych wywołanych przez powstanie listopadowe. Jednakże, spowodowało to, że Towarzystwo znalazło się na skraju bankructwa, co wymusiło na Carze Mikołaju I jego reorganizację. W 1833 roku powstała Dyrekcja Generalna Towarzystwa Ogniowego, a dziesięć lat później zajęła jej miejsce Dyrekcja Ubezpieczeń, która zyskała monopol na ubezpieczeniową działalność na terenie zaboru rosyjskiego. Ubezpieczenia, które można było zawrzeć w Towarzystwie, obejmowały m.in. życie, zarazę, gradobicie, pomór bydła oraz środki transportu.
Po powstaniu styczniowym Dyrekcja została rozwiązana, co spowodowało powstanie Wzajemnego Gubernialnego Ubezpieczenia Budowli od Ognia w 1870 roku. Zarząd nad ubezpieczeniami przejęły władze gubernialne, pozostałe rodzaje ubezpieczeń zostały oddane pod opiekę prywatnych towarzystw rosyjskich. W 1900 roku władze gubernialne straciły kontrolę nad ubezpieczeniami, a ich następcą stało się Ubezpieczenia Wzajemne Budowli od Ognia w Guberniach Królestwa Polskiego. Utrzymało się to aż do odzyskania przez Polskę niepodległości. Pierwszymi prywatnymi polskimi instytucjami ubezpieczeniowymi, jednak na terenie zaboru austriackiego, było Towarzystwo Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie (tzw. „Florianka”), założone w 1860 roku. W zaborze rosyjskim powstało pierwsze Warszawskie Towarzystwo Ubezpieczeń w 1870 roku, a w zaborze pruskim – „Vesta” Bank Wzajemnych Ubezpieczeń, utworzony w 1873 roku.
W niepodległej Polsce
W 1921 roku sejm uchwalił ustawę o przymusowym ubezpieczeniu od ognia i powołał do życia Polską Dyrekcję Ubezpieczeń Wzajemnych (PDUW). Ubezpieczenia od szkód wyrządzonych przez pożar miały dotyczyć wszystkich budowli, poza wyjątkami. Jednocześnie PDUW oferowała dobrowolne ubezpieczenia: na życie, emerytalne, od nieszczęśliwych wypadków, a także inwentarz od pomoru i plony od gradobicia. W celu ochrony majątku polskich obywateli instytucja prowadziła także akcje zapobiegawcze, np. zakładanie straży ogniowych, oraz wspierała badania meteorologiczne w zakresie opadów gradowych.
W 1927 roku PDUW zmieniło swoją nazwę na Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych (PZUW). Najważniejszym zadaniem PZUW było zapewnienie ochrony przed skutkami pożaru: większość budynków musiała być ubezpieczona w PZUW, pozostała część mogła być ubezpieczona na wolnym rynku. Ubezpieczenie obejmowało także szkody wywołane uderzeniami pioruna oraz wybuchem gazu, ale nie przewidywało wypłaty w przypadku szkód wywołanych celowym działaniem właściciela, rażącym niedbalstwem lub nadzwyczajnymi okolicznościami. Wraz z rozpoczęciem się w 1928 roku załamania gospodarczego, polskie firmy ubezpieczeniowe wzięły na siebie trudną rywalizację z zagranicznymi firmami, które rozszerzyły swoją działalność na polskim rynku.
II wojna światowa wstrzymała postęp w sektorze ubezpieczeń. Większość zakładów ubezpieczeń utraciła swoje aktywa lub została zamknięta. Jednak jedynym ubezpieczycielem, który uzyskał pozwolenie na prowadzenie działalności na terenie Generalnej Guberni był PZUW. Pomimo trudnych warunków, PZUW był w stanie udzielać pomocy wielu działaczom konspiracyjnym, naukowcom i artystom, co przełożyło się na zwiększenie zatrudnienia z 1,7 tys. do 4 tys. pracowników. Po zakończeniu wojny większość towarzystw ubezpieczeniowych nie powróciła do działalności. Jedynymi przedsiębiorstwami działającymi w branży były PZUW oraz Pocztowa Kasa Oszczędności (PKO). W 1948 roku PZUW przejął całość ubezpieczeń PKO, w tym także Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych z Poznania.
W 1952 roku wprowadzono nowe regulacje na rynku ubezpieczeń, które ujęły ubezpieczenia majątkowe i osobowe w ramach państwowych ubezpieczeń. Dzięki temu utworzono Państwowy Zakład Ubezpieczeń (PZU), który miał za zadanie organizowanie ubezpieczeń, tworzenie środków z polis oraz wypłata odszkodowań i świadczeń. PZU otrzymał wyłączność w zakresie zawierania umów ubezpieczeniowych, a jego nowy, charakterystyczny logo z powiększoną literą „Z” stało się symbolem rozwoju rynku ubezpieczeń w Polsce. Firma wniosła również istotny wkład w zwiększenie świadomości ubezpieczeniowej wśród Polaków. Nadwyżki finansowe, które PZU uzyskiwało, od 1977 roku lokowane były w Narodowym Banku Polskim. W 1965 składki ubezpieczeniowe wynosiły 15 mln dolarów, a w 1980 roku było to już 158 mln dolarów.
Polski rynek ubezpieczeń został z liberalizowany w roku 1990, kiedy to ustawa o działalności ubezpieczeniowej umożliwiła prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez podmioty, które spełniają określone kryteria. Ustawa ustanowiła również katalog obowiązkowych ubezpieczeń, w tym odpowiedzialności cywilnej właścicieli pojazdów mechanicznych, budynków, a także rolników. Liberalizacja ubezpieczeń została kontynuowana w 2003 i 2016 r. poprzez wprowadzenie nowych ustaw ubezpieczeniowych.
W 1990 roku Państwowy Zakład Ubezpieczeń został przemianowany na Powszechny Zakład Ubezpieczeń, a rok później przekształcony w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa. W tym samym czasie została założona spółka akcyjna PZU Życie, która przejęła portfel umów ubezpieczeń na życie. 12 maja 2010 roku PZU S.A. było głównymi graczami na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Dziś Grupa PZU jest największą instytucją finansową w Europie Środkowo-Wschodniej, która ma kluczowy wpływ na polską gospodarkę oraz społeczeństwo.
Jako jeden z najbardziej rentownych i wypłacalnych ubezpieczycieli w Europie, PZU cieszy się uznaniem analityków i inwestorów za swoją stabilną i odporną na zmiany strukturę biznesową. Skonsolidowane aktywa Grupy PZU przekraczają 430 mld zł, co w połączeniu z regularnie osiąganymi wynikami ponadprzeciętnymi pozwala firmie na wypłacanie atrakcyjnych dywidend akcjonariuszom. Na rynku ubezpieczeń w Polsce PZU jest liderem w sektorze majątkowym i pozostałych osobowych oraz ubezpieczeń na życie. Ponadto spółka zajmuje wysokie miejsce na rynkach usług bankowych, inwestycyjnych, prywatnej opieki zdrowotnej i dobrowolnych programów emerytalnych.
Ubezpieczyciel ciągle poszerza swoje inicjatywy związane z zrównoważonym rozwojem, wykazując się przy tym liderem w dziedzinie ochrony środowiska, zapewnienia zdrowia i edukacji. Inwestycje w odnawialne źródła energii i działania na rzecz zrównoważonego rozwoju stanowią fundament polskiego sektora ubezpieczeń.
Informacja pochodzi z serwisu: pap-mediaroom.pl